Pancarcı Çocuk

Birkaç yıl önce bir köyde öğretmendim. Okulumuzun sadece bir odası vardı, tek pencereli, dışarıya bakan tek kapılı bir oda. Köy ile arasındaki uzaklık yüz metreden fazla değildi. Otuz iki öğrencim vardı. On beşi birinci sınıf öğrencisiydi. Yedisi ikinci sınıf, altısı üçüncü sınıf, dördü de dördüncü sınıf. Güz sonuna doğru göndermişlerdi beni buraya. Çocuklar iki üç ay öğretmensiz kalmışlar. Beni görünce sevinçlerinden yerlerinde duramayıp havalara uçup, hoplayıp zıplamışlar. Dört beş gün boyunca sınıf darmadağındı. Sonunda öğrencileri kırlardan, halı atölyelerinden, oradan buradan toplayıp sınıfa getirmeyi başardım. Hemen hemen çocukların tümü işsiz kalınca çalışmak için Halıcı Hacı Kuli'nin atölyesine giderlermiş. En zekisi günde on on beş riyal, para kazanırmış.