Oyunlar - Tiyatro

Ahmet : İşe yeni başladığımız yılları hatırlıyor musun? Necmi : Hatırlamaz mıyım? İnanılmaz bir tempomuz, inanılmaz telâşımız vardı. Ahmet : Çocuklarımız küçüktü, paramız azdı, zamanımız azdı. Hani otobanda piknik yapmıştık iki aile birlikte. Ne günlerdi Yarabbim. Necmi : Otobanda piknik filan yapmamıştık. Sen öyle bir rüya görmüştün. Ahmet : Ne rüyası canım. Hani hatırlasana, İstanbul-Ankara otobanında, şöyle yolun tam üstünde ... Necmi : Sahi mi? Ben rüya diye hatırlıyorum. Ahmet : Yok, rüya değildi. * * * Sadrazam : Neyse gıybet etmeyelim. Daha mühim bir mevzu var önümüzde. Müneccimbaşı memleketin nasıl kurtulacağı konusunda mufassal bir rüya gördü uykusunda. İkinci Vezir : Çok şükür. Kazasker : Yarabbi şükür. Sadrazam : Yalnız rüya pek tahsilatlı. Rüyadaki tavsiyeleri yerine getirmek de pek müşkil imiş. İkinci Vezir : Nasıl yani? Sadrazam : Anlatması da müşkil. Şimdikine benzer idari müşkülatlarda gelecek asırda tedavi amaçlı çalıştırılacak bir CEO bulmuş müneccimbaşımız. Cinler tâifesinin yardımıyla onu o asırdan bu asra celp eylemiş, anladınız mı?