ÖYKÜLER UNUTMAZ

"Bir gün dükkana uğramıştı, beyaz bir elbise, beyaz yazlık pabuçlar giymişti. Birkaç çift ayakkabı getirmişti tamir için. O sırada radyodaki şarkıyı mırıldanıyordum, dalmışım. ´Bir muhabbet kuşu da ben olurum, sev diye sen...´ Sesin fena değilmiş, dedi Hayriye Abla, Şermin´e de söylüyor musun? Kıpkırmızı kesilmişti yüzüm, utanmıştım. Ayakkabıları almaya geldiğinde, bir kafes getirmişti Hayriye Abla, içinde iki muhabbet kuşu. İsimlerini ikiniz koyun demişti. Şermin´i kızdırma. Uzun yaşamıştı kuşlar. Önce Aşk ölmüştü, iki gün sonra da Meşk. Hayriye Abla´nın güzelliğinden bir şey götüremedi yıllar."