Ölüm Ki Çiçeklerin En Beyazıdır

Dağılan köpüklerin ardından durgunlaşan su Gecenin hiç yaşanmamış bir yanında Seni sevmekle yorgun beyaz Seni sevmekle çoğalmış aydınlık Sisler basmadan denizleri dönüyoruz O dağ duruşlu korkumuzla karanlıkta Yanıp ? sönen şehrin ışıklarına karşı Sonsuz ince bir yağmur yağıyoruz Denizleri uzak kıyılarda açan çiçek