Ölü Kuşlar Mahzeni

Kesik ellerin ülkesi çekiyor dipsiz kuyuları Tan vakti güneş rengi kan İnanır mısın başağa bile cellat, Romi tarlasında ter akıtan tırpan Göçe doymamış bu yollar Yankılanan salkım söğüt dallar, gidenleri umarsız çağırır hep bir ağızdan Delirmiş bir kimsesizliğe yakalanıyor sonra Kış soğuğunda, yalnızlığa soyunan kavruk yüzlü dağlar Bir de uçarken vurulanlar Tüfek ucunda pusuya düşenlerin tanığıyım