Okaliptüs Yeşim Ağacı

en dar kafes sonsuzluktur şiir onu insanlarla tanıştırdı, onları kaynaştırdı öyle ki birlikte öldüler sevine sevine; ama yeni dostlar dayanıksız çıktı... onunla ölüp başkalarıyla dirildiler o ise hep kendisiyle... böylece ruhu ona kaldı. hepsi için şiir dizdi. elbet her biriyle tanışmadı; kimine pencereden bakarken, kimine az da olsa suladığı çiçeğine su verirken rastladı. sonsuz dirilişin öykülerini anlattı onlara; sevdiler bazılarını. az tanıyorlar şimdi onu şiirlerden yalnızca. gariptir dökülen saçlarına hiç aldırmaz onlar...