Öfke Risalesi

Bir yaprak gibi savruluyoruz,Kaderin ellerinde…Ve küreklere asıldıkİçi hava dolu bir denizde:Ağır metal bir gemiyi,Kaldırıp yüzdürebilme beklentisiyle… Sandık ki yönünü biz verdik!Koştuk koştuk, yetişemedik,Her an değişen kendimize.İçlerine hava dolan,Hava boşaltan ciğerlerimize,Güç yetiremezken;Adanabileceğimizi zannettik: Değiştirmeye! Bazen bir insanı,Bazen bir kararı,Bazen ucu görünen bir yolu;Hatta ki kendimizi bile… Ama yoğurulup harman olacağız,Zamanın o kutlu ellerinde!“El benim elim değil” denecek,Pişeceğiz belki biz de!   (Tanıtım Bülteninden)  )