Nisan Son Kış

Akçaağacın altındaki küçük ev dalların arasında kaybolmuş gibi… Güz rüzgarlarının esintisiyle sarı yapraklar savruluyor ertafa… Akşam geceye dönmek üzere… Yarım bağlanmış, gül rengi eşarbında siyah saçları omuzlarına dökülmüş… Sıkıca sarılıyor Nur... Sesi sıcak, bakışları dostça… Geceye bir parça hüzün düşüyor… Geldiğim kent, düşlerimde görünüp kaybolan gölgelere dönüşürken Kağan’a bakıyorum…   (Tanıtım Bülteninden)  )