Neş'e Erdok

Neş'e Erdok, herkesin içinde tek başına kalmış bir izleyicidir; hınca hınç dolu salonda herkes sahneye bakarken, o da yanındakileri izler hep - ötekinin seyri, her türlü özentiden uzak vita contemplativa için vesileye dönüşmüştür burada. Erdok'un resmindeki örgensel bütünlük -ya da ılımlı küll- uç noktadaki karşıtların maskesidir esasen; yaratıcılığın özü, basbayağı doğurgan çelişkiler üzerine kurulmuştur: sınırsız mesafe aracılığıyla yakınlaşır, ölümcül ürpertiyle eudaimonia'ya kement atar.