Muallakat-ı Seb‘a (Yedi Askı) Arap Edebiyatının Yedi Harikası

Muallakât, İslamiyet’ten önceki dönemden bugüne kalmış yedi uzun Arap şiir grubuna verilen addır. Bu şiirlere “Muallakât-ı Seb‘a” denilmiştir. Bunun dışında “es-seb‘u’t-tıvâl” (yedi uzun kaside), “sümût” (dizili inciler), “müzehhebât” (yaldızlı şiirler), “seb‘iyyât” (yedi kaside) ve daha yeni eserlerde ise “mukalledât” (asırlardan devredilen eski şiirler) ve “müsemmetât” (inci dizileri) isimleri de kullanılmaktadır.Rivayete göre bu şiirler, o dönem bölgede her yıl kurulan Ukaz panayırı ve diğer panayırlarda düzenlenen şiir yarışmalarında beğenilen şiirlerden seçilir, keten bezinden yapılmış tomarlara altın suyu ile yazılarak, Kâbe’nin duvarına asılırdı. İbnü’l-Kelbî’nin (ö. 819/821) aktarımına göre, hac mevsimi günlerinde Kâbe’nin duvarına önce İmriü’l-Kays’ın şiirleri asılır daha sonra bu şiirler indirilir sırasıyla diğer şairlerin şiirleri asılırdı. Muallakât diye adlandırılan ve Arapların iftihar kaynağı olan bu şiirler, ilk defa 8. yüzyılın ilk yarısında yaşayan Hammâd er-Râviye (ö. 156/772) tarafından derlenmiş ve bir araya getirilmiştir. Muallakât şiirlerinin sahipleri şunlardır: İmriü’l-Kays (ö. 565’e doğru), Züheyr b. Ebî Sulmâ (ö. 609), Tarafe b. el-‘Abd (ö. 564’e doğru), ‘Antere b. Şeddâd (ö. 600), ‘Amr b. Kulsûm (ö. 584’e doğru), el-Hâris b. Hillize (ö. 570) ve Lebîd b. Rabî‘a (ö. 660).