Minüskül Huysuzluklar

Bir “söz ağrısı” mıdır bu kitap, bir “göz ağrısı” mı, bilmiyorum ama en azından, canıma batan dikenlerin ve ruhumu besleyen anların iz düşümü olduğunu söyleyebilirim. “Yazmasam deli olacaktım.” diyen Sait Faik misali, kendime uyguladığım bir terapi bu. Çünkü, “Dilimdeki acıyı tükürdüm, kalbindeki acıyı tüküremiyor insan...” Gördüm ki insan, insana bazen can olurken bazen de insan, insanda ziyan oluyor. Bu nedenle kendinde birikmek, birikince de gücü ve nefesi oranında t/aşmak istiyor insan.