Mina Bir Adanmışlık Hikayesi…

Sakin bir hayatın dışına çıkıp hastane koridorları, ilaç arayışları, tedaviyöntemleri, doktor tavsiyeleri zorlu bir yaşamımın tam ortasındayol almaya mecbur bıraktı beni. Bilinmezliklerin içerisinde yalnızlığımı,ümidimi ve sabrımı nasıl dengede tutabilirdim. Sığındığım yüreğim tekbaşına üstesinden gelebilecek miydi acaba? Zaman hiç geçmek bilmezcesineher anının ağırlığını olabildiğince omuzlarıma yüklüyor, bu ağırlıkmücadelemin asıl odaklanılması gereken şifa arayışlarında yetersiz mi?kalıyorum diye düşündürüyordu. Berrak bir zihinle çelik gibi bir sinireihtiyacım vardı. Dualarım koruyucumuz, dileklerim tutunduğum dal olmuştu.Ancak bir eksik soru vardı. Tüm bu zorluklarla mücadele etmektek başına mümkün müydü? Kısa zamanda çok net anladım bu sorununcevabını. Bu cevap sonrası benim yürümeye hiç halim kalmamışken evladımiçin koşmaya karar verdim. Belki anneliğin özetiydi bu. İşte tamda bu nedenle elinizde tuttuğunuz bu kitabı kaleme aldım, çünkü başkalarınakendi hikayelerini paylaşmaları için ilham vermek, yaşadıklarınıanlayan, onlarla aynı kaderi paylaşan insanların var olduğunu göstermekistedim. Epilepsi hastalığı karşısında kendinizi yalnız hissedebilirsiniz. Ancakdeneyimlerinizi paylaşarak birbirini destekleyen ve seni anlıyorumdiyebilecek bir topluluk oluşturabilirsiniz. Umarım sesim diğer ailelerinyavruları için konuşmaya, kendilerini savunmaya ve onların da seslerininönemli olduğunu bilmelerine yardımcı olur. Tek başına üstesinden gelemeyeceğimizbir sürecin el ele verdiğimizde daha KOLAY yürünecek yolinşası bizimki. Umarım bir gün tüm yavrularımızın akranları gibi koşupoynadığı bir dünya hepimizin olsun. Bu dileğimi en çok yavrularımız vefedakâr anneleri için diliyorum.