Melâl Burcu

Dalgalar sâhili duymakta bugün Taş yürekler bile sevmekte bugün. Ben deyim on, siz deyin bin yıl için Bahtımız kendini övmekte bugün. İnsanın varlığı eşyaya sıcak Burda birleştiği örnekte bugün. Uçuşun kuşlarım, artık uçuşun Ki Kerem Aslıyı görmekte bugün Okşayın göklere ermiş başımı Okşayın sevgili gerçekte bugün. Tunalı, ilgi alanlarının çeşitliliğine rağmen, kendisini önce şair kabul eder. Şiirin az bulunur bir cevher olduğu inancıyla, yazı hayatında az şiir yayımlamıştır. Diğer yazı türlerinde ciltler dolduracak eserler verse de şiirin saltanatını sarsacak bir zevk değişikliğini dillendirmez. Bir defa daha, kendi tecrübelerimle bildim ki; şiir, volkanik bir kütle gibi, gizlendiği rûhu zorluyor. Bu kütlenin gün gelip kabuğunu çatlatması mukadderdir. Ne büyük bir kuvvet ki karşısında bir mukâvemet cephesi oluşturulamıyor. Şâir, bunu anlamasa da sürüklenip gidiyor. Âdetâ, insan rûhunun bilinmez köşelerinden birinde, şiir söyleme cevheri uyukluyor. Bir kıvılcım, ateşlemeye yetiyor. Bunu kimseye anlatamıyorsunuz; çünkü, yanan sizsiniz. Hiç böylesi bir yangına düşmemiş insanlara, nasıl Yandım! diyebilirsiniz? Nasıl anlatır, nasıl duyurursunuz?