Meclisî'nin Mir'atü'l-ʻukûl'ü Özelinde Şîa'da Hadis Şerhçiliği

İnsanoğlu, yaratılışı gereği dinlediğini ve okuduğunu anlama ve anlamlandırma yetisine sahip bir varlıktır. Ancak o, ihtisası dışındaki ya da hakkında yeterli bilgisi olmadığı konulardaki metinleri anlamada birtakım güçlüklerle karşılaşmıştır. Buna bağlı olarak yazılan eserlerdeki metni anlamayı zorlaştıran ibareleri açıklama ihtiyacı ortaya çıkmıştır. Bu durum, yer ve zaman gözetilmeksizin ilgi duyulan eserlerin şerhedilmesini gerektirmiştir.İslâm dünyasında değişik ilim dallarında birçok eser şerhedilmiş, bunlar arasında hadis eserlerinin şerhleri önemli bir yer tutmuştur. Hadis şerh faaliyetleri, ilk olarak Ehl-i sünnet âlimleri tarafından başlatılmıştır. Şiî âlimlerin şerh çalışmalarına ehemmiyet vermeleri ise daha geç bir döneme tekabül etmektedir.Bu çalışmada XI./XVII. yüzyılda yaşayan Muhammed Bâkır el-Meclisî’nin (ö. 1110/1698-99) el-Kâfî üzerine yazdığı Mir’âtü’l-‘ukûl fî şerhi ahbâri âli’r-resûl adlı eseri temel alınarak Şîa’da hadis şerh metotlarının tespiti amaçlanmıştır.