Mavinin Sonsuz Çobanı

dar pencerelerdeyılları tutuklu kılan suskunlukkuyunun dibindeki yankı gibi geçtiufkun gerisindedenizin uğultusumaviliğin dipsizliğiylebiz’den çağırdı ben’iher şey ölüyor ve diriliyordubağdan göz kamaştırıcışaraba yürürken üzümözgürlüğü sonsuzluğa imliyordusolsa da ruhtakabına sığmıyorsa hislerher kalp kendi göğünüister!bir gidiş bir kalışı uyandırırkennehir gibi akarrüzgâr gibi özgür eser..