Mavi Aşk

İstanbul Yordun beni İstanbul Bitmek tükenmek bilmeyen Yolların, yokuşların Gözümü her açıp kapattığımda Bir görünüp bir kayboluşların Taşıyamıyorum artık seni Ağır geliyorsun omuzlarıma Ne boğazın masmaviliği Ne de martıların sesleri Avutabiliyor beni Kör oldum sanki Göremiyorum o güzel siluetini Kayboluyorum sokaklarında Bulamıyorum kendimi O eski şaşaalı günlerimi Haykırsam da fayda etmiyor Duyuramıyorum sesimi Hiç kimse duymuyor Ah İstanbul Asırlara ve zamana Direnen yokuşların Artık beni zorluyor Söyle hadi Onu bana geri ver desem Verebilir misin Veremezsin Çünkü sen O eski İstanbul değilsin