Maçı Kaybettik; Ama Zemin Futbol Oynamaya Müsait Değildi

Yukarı mahalle aşağı mahalle maçlarının tadı, `biraz incelik efendim` serzenişleri eski futbolcuların, bir gülücük belki` deli oğlan naaptın` halinde tribünlerden, bayrak topçular sonra ve unutamadığımız kaptanlar, topa küsüp mahalleden ayrılanlar ama yine de mahallesiz, arkadaşsız yapamayanlar, `fener fener dünyayı yener cimboma gelince mum gibi söner`, `sarı kırmızı tavuk hırsızı` kapışmaları çocukluğumuzun, kale arkası, kahve önleri, pencereden pencereye muhabbetleri, ara sokaklara asılan `maç var bekliyoruz!` tabelaları, aralarında bir nefeslik yer ayırıp takımını desteklemek için aynı tribünde piknik yapan taraftarlar, sevdalarını futbolumuzun tavanına kristal bir avize gibi asanlar... `Canlar, Metinler, Yılmazlar...` diye başlayan hikayelerin en gerçek kahramanları, kahramansız, arkadaşsız, paylaşmasız, düşsüz ve abartmasız yapamayacağımız gerçeğinin ve `mahalle futbolunun sözlü tarih kongresi`... Futbolun ve tribünlerin haline bakınca öyle görünüyor gerçekten `Maçı Kaybettik` tamam bi dakka lütfen `...Ama Zemin Futbol Oynamaya Müsait Değildi!`