Lilistan

Jana kulîlkên betonê ta digirtin, diketin xewê, xewn li erdê diketin, qaqilên wan zîv digirtin. Tu şivanê kerîyek pelstêrk bûyî, her yek dibû şevşevokek li ber serê dengên min, ez digerandim. Şêvîna kîjan havînê bû min ji bîr dikir, dûvên marên reş li rûyê min diketin, revrevikan li ser kefa sulavê bi çola serê min digirtin û dixirikandin, kes nizane bi kû de dibirim... -Hê jî kes nizanê ez bi kû de dimirim