Leyla İle Mecnun; Kalbin Şehrayini

Gecenin çöl rüzgarlarını dinledi Mecnun. Onların uğultularına kulak vererek düşündü durdu karanlıklarda. Leyla nın siyah saçlarını ve yanağındaki siyah beni düşündü. İçine düştüğü ve çıkamadığı siyah gözlerini. Göklerine yıldızların üşüştüğü, çöl gecesi gözlerini. Ah, leyla ne kadar masum, ne kadar asil. Leyla ne kadar mahcub, ne kadar temiz. Gözlerinin içi gülüyor Leyla nın. Leyla güldümü dünya gülüyor. Leyla yı hayal etmek bile ne kadar dayanılmaz bir hal. Sonsuzluğu fısıldayan çöl ve gökyüzü altında insan ne kadar yalnız. İşte her şeyi örten gece insana kalbini açıyor. Gecenin asude genişliğinde Mecnun ve derdi var. Mecnun inledi... "Geceyi aşığa sığınak ve azab kuyusu yapan Allah a şükürler olsun"