Kusursuz Düşüş

Yeryüzünün en kadim, en ortak hikâyesi düşüş. Tüm mitolojik anlatılarda bir cennetten düşüş tasviri var. Hepsinde oradan dünyaya sürülüyoruz. Bir elmanın hatırına kendimizi elma ağaçları altında saban sürerken buluyoruz. Zamansız, acısız ve sonsuz çiçeklio yeşil bahçelerden acının, aşkın ve kederin diyarına gönderiliyoruz.Tevhid ağacının çocuksu kundağından, bilgi ağacı uğrunakoparılıyoruz. Ve ömrümüz tekrar o vahdet duygusunu vetamamlanmışlık hissini aramakla geçiyor. Tanrıda bir kere daha kaybolmanın yollarını arıyoruz. Fakat kusursuz bir düşüş bu. Kusursuzluk evreninden kusurun evrenine kusursuz güzel bir düşüş.Düşmenin bütün biçimlerini ezberleyene dek düşüyoruz.Kusursuz düşüşü bulana dek. Ve tam da orada çiçekleniyoruz.Düştüğüm her yerde çiçek açacağım.*Böyledir yaşamdüşersin yedi kezkalkarsın sekiz kez.*Bir değil beş değil belki bin kereDüştüm ibret aldım kalktım unuttum