Kurumuş Gül

Yağmur bardaktan boşalırcasına yağarken gözüme yeni tomurcuklanmaya başlamış kırmızı bir gül çarptı. Hasta olmayı göze alırcasına gidip onu kopardım. Çünkü hayatımda gördüğüm en güzel kırmızı güldü. Fakat verecek kimsem yoktu. Çok sevdiğim bir kitabımın arasında kurutmaya karar vermiştim. Tüm hikaye böyle başladı. Ama böyle masumca bitmedi. Tıpkı hayat gibi, masumca başlayıp, acımasızca yaşatıp, masum şekilde öldürmeyen hayat gibi.Şiirsiz hayata anlam veremem hiç. İnsan hayata şiir ile tutunamaz ama aşk ile tutunabilir. Tabi bazen de tutunduğu hayatı aşk ile bırakabilir. İşte tam o sırada şiirler devreye girer.Şiirli hayatlara..