Kumdan Kaleler Mikado'nun Çöpleri

Artık neredeyse yalvarmakta olan mı aklını kaçırmıştı, yoksa sırf merakından ötürü kabul etmeyi düşünen mi? Az önce sehpaya bıraktığım kâğıtları yeniden aldım ve çuvalları listede aradım. Yoktu.“Çuvallardan söz edilmiyor burada...” “Koymayı unutmuş olmalıyım,” dedi. “Unutmuş olabileceğiniz başka şeyler de var mı Perihan Hanım?” Bu hiç kuşkusuz olabilirmiş! Tahta sandıklar içinde gizlenmiş, küflenmiş bilgiler mesela?“Bildiğim kadarıyla bizim tarafta öyle bir şey yok…”Haa! Başka birilerinin tarafında vardı demek ki! “Her şeyi bilmek zorunda değilsiniz...” “Mümkün olduğu kadar çok şeyi bilmek istiyorum ama!” Çuvallar düştü aklıma yine. Nasıl bir manyak o çuvallar dolusu belgeyi biriktirme lüzumunu hissederdi ki? Bitkin bir şekilde, “Ben o çuvallar içinde deli pöstekisi saymam, haberiniz olsun yalnız!” diye karşılık verdim ona. “Yok yok,” dedi rahatlamış bir ifadeyle. “Zaten belli bir mantığa göre isimlendirilmişler. Yeğenim Suna... O fark etmiş bunu. Büyük dayısının çuvalların içindeki belgeleri tasnif etmiş olduğunu söyledi bize. Ah, daha doğrusu Kur´an´dan bazı surelerin numaralarıyla alakalı bir şeyler.” Güldü. “Büyük dayısı epeyce dindar bir adammış anlaşılan!” dedi. Çuvalların içinde ne tür belgeler olduğunu sordum. Cevap vermekten kaçınıyor gibiydi. “İşte bir takım evrak... Hem Suna sadece birini açmış,” dedi. “Anlaştık mı Sema Hanım?” Başarılı insanlar işte böyle olurdu. Kadını başımla onaylarken “Brava!” diye içimden geçirdim.