Kül Ezgileri

'Dağ başlarında çıldıran safkan bir rüzgâr çığlığı bu,Yüreğimi omuzlayan acılar ustalığındaUfukları bekliyorum papatya çiçekleriyle,Yüreğimdeki küllenmiş sevda iffetleriyle...Dehşetler anımsayan aklımda bir tek aşka yer kalmışCan yorgunluğuma hançerler çeken muazzam eller gerçekliğiGül kokuları üfleyen hayal güzelliği aklımaDamla damla ter gibi dökülüyor bütün güzel yüzlerKöksüz günlere,Köklü çiçekler ekiyorum kalbimle. Unuttum bütün zor zamanların ölüm korkusunuUsul bir azap sızısı vurunca yüreğimeAşka uyarladım sevinç saatlerinin kurgusunu.'   (Tanıtım Bülteninden)  )