Kopaseke

Eski Zaman Akşam olurdu her gün Akşam Dağ sürgünü dilim Tarardı geçmişini ne aradığını bilmeden Sen gelince dolacak tarifsiz bir boşluktu Şuramda duran Doğurgan uğultularla yoklardı sorular Bilemezdim diyeceğimi Solgun bir közü avuçlar sunardım Engerek ıslığıyla üstüme kapanan dünya Bir tuhaflıktı dedim ya Evine koşardı herkes gün akşama varınca Ben kendime Kaybolduğum ormanda Rüzgara direnirken çıplaklığım Senden önce