Kokunun Esiri

“Sevgili Mihra’m Küçüğüm; Belki de balıklar geceleri sessizce ağladığı için tuzludur denizler. Kim bilir? Balık da ağlar, haberi olmaz denizin. İnsan da boğulur, haberi olmaz dünyanın… Sensizlikten boğulmak üzereyim Mihra’m Haberin var mı benden? Hissedebiliyor musun beni?   Dilim, damağım ne kadar kurursa kurusun… Öpüşlerine âşık oldum diye, Damla damla baldıran zehrine batırıp suyu, Parmak uçlarında dudaklarıma sürdüm.   Şehirlerin titrek ışıklarını söndürdüm bu gece, Gecenin ayazında sadece gözlerinin ışığını görebilmek için Mihra’m…”     (Tanıtım Bülteninden))