Kirpik ve Roma

Posof’a geldim, seni orada göremedim amaRengârenk bir bahçe, ışıl ışıl bir kelimeSen olmayınca, hiçbir sevincin kirpiği yokTanrıya bile inanmazdım seni yaratmasa! Urama, gökte başlayıp gökte biten bir yaylaVebaya yakalanmış bir insan gibi üşüyorumYattım en acı uykulara, ölümü özlüyorumZalim zindanlardan çıktım, sana koşuyorum!