Kerbela'yı Beklerken

Bu roman, gecenin örtüsüne sarınmış olan o taştan suskunlukta haykırışa dönüşen acıyı anlatmakta, üstelikte bunu sesini yükseltmeden ya da bağırıp çağırmadan yapmaktadır. Bu roman, "Yaraya bak" ya da "Yarayı duy" demez. Okuyucu, cümlelerden yolu yürümekteyken yara adlı gölgenin üzerine düştüğü o yere ulaşır. Dönmek gibi bir şey yapamaz ama. Başını kaldırarak ileriye bakması artık bir mecburiyettir. Hayır, yumruklarını sıktıktan sonra gözlerini de kapatamaz. Özgürlüğün elleriyle kaderine dokunma anı gelmiştir. Bakışlarını kanayan yaraya dikerken, ruhunun kanatlarıyla geçmişin ülkesine o yolculuğa da başlar. Döndüğünde ise elbette aynı kişi olmayacaktır!