Kaybedilen Bütün Savaşlar

Yıl 1995 ya da 96’ydı, Alsancak İzmir’de bulunan Denizcilikİdaresi’ne gidip yük gemilerinde çalışmak için başvurdum.Kabul edilmedim. İşin doğrusu, beni ciddiye aldıklarını bilezannetmiyorum. Yıllar boyunca zaman zaman acaba kabuledilseydim, gemilerle çıksaydım nasıl bir hayatım olurdudiye düşündüm, kendimi orada gördüğüm de oldu... Sonrayedi roman yazdım, onlar aracılığıyla uzaklara yolculuklaryaptım.Zaman geçti, 2023 yılının Ekim ayında İsrail Filistin’e girdive bütün dünyanın önünde bir katliam başladı. Bir soykırım,acımasız bir yok ediş. İki ay boyunca televizyonun önün-de ağladım. Artık delireceğimi hissettiğim bir anda “KalkAslı,” dedim. “Bunun sonu yok, ağlayarak olmayacak, birşey yapman lazım.”Benim yapmayı becerebildiğim tek şey var, o da yazmak.Bu duygu beni bir yolculuğa çıkardı. Oturdum, Batı “mede-niyetinin” ikiyüzlülüğüne ve zaaflarla dolu “insanlık” mef-humuna dair bir küfür olarak da görülebilecek bu kitabıyazdım. Flamingolar Pembedir’deki karakterim Bahriyeli’yialdım, zamanında binemediğim o gemiye koydum ve biryolculuğa çıkardım. Onu Afrika kıyılarına götürdüm.Okuyacağınız romanda benim tersime yük gemilerinde ça-lışmayı başarabilmiş genç bir kadının, Bahriyeli’nin bir yolhikâyesi var: Bahriyeli bir gün bağırtılarla uyanır, gemileri-ne Nijeryalı korsanlar çıkmaktadır. Çetenin içinde onun gibigenç bir kadın da vardır... İşte bu iki kişinin karşılaşmasıve kurdukları sıradışı arkadaşlıkta bütün umudum, dilerimsizin içinize de ümit eker.