Karanlıktakiler 3 / Son Savaş

Her şeyden önce, en başta, başlangıçta karanlık vardı.Karanlık; gecelerde, kuytu köşelerde, derin mağaralarda, ıssız vadilerde ve ışıksız yerlerde saklanırdı. Korkak ve güçsüzdü. Çekingendi. Asla cesur ve güçlü değildi. Peki nasıl ve neden değişti düzen?İnsanın masumiyetini kaybetmesiyle birlikte karanlık da insana nüfuz edebildi ve günahın kibirli dünyası, insanlara kapısını arkasına kadar açtı. O zaman ikiye ayrıldı evren. Karanlık ve aydınlık diye iki taraf ortaya çıktı. İyiler ve kötüler diye taraf oldu insanlar da. İyi kaldıkça sabrı denenenler, sınırları zorlananlar, büyük kayıplar verenler oldu. Sürekli kazanan, büyüyen ve güçlenen kötüler yüzünden iyi olmayı gözden çıkaranlar, iyiliği değersizleştirenler oldu. Karşılıklı mücadele hiç bitmedi, hep sürdü.Bitmeyen bir savaşın esir ettiği evrende kazananı asla belli olmayan bu savaşı bitirmeyi hiç kimse düşünmedi. Çoğu zaman “Yok artık!” dedirtecek kadar kötülüğe karıştı insan. İştahını kabartan hırslarının esiri oldu kimi zaman da tutkularının kurbanı. Her iki durumda da kendiyle sınırlı kalmadı zararları, her seferinde birçok kişiyi de kendileri gibi kötüye boyadılar. Ezilip yok olanlar oldu, bir de suyun akışına ayak uydurup kırıp dökmeyi bir bayrak yarışı gibi devralanlar…Peki bu hep böyle mi sürecek? İyilik ya da kötülük hiç bitmeyecek mi? Ya insanlar ve evren biterse…