KARA TREN

Bu küçücük kitap, Vüsat O. Benerin özyaşamöyküsel anlatı dizisinin, Trilogyasının üçüncü kitabı. İlk iki kitap, Siyah-Beyaz ve Mızıkalı Yürüyüş idi. Kara Trende, diğer iki kitap gibi, kronolojik bir kurguya dayanmıyor, yazarın özyaşamöyküsünü tastamam faş etmiyor. Ama bir yandan da, doğrudan doğruya yaşam-öyküsünden, yaşamöyküsünün bu kitaba yansıyan kesitlerinden kaynaklanan bir çarpıcılık, bir özel kıyıcılık var, bu kitapta. Kuşkusuz, metnin, yazının, anlatının kıyıcılığıyla çoğalan, işlenen bir kıyıcılık tarzının serpilmesini sağlayan... Batılı altkültür ve buhran edebiyatlarının fenalık tasvirlerine hiç benzemeyen, olağanüstücülüğü olmayan; ağır yaşantıların, dibe vurmaların, hesaplaşıp gücünü toparlamaların, o anki çöküşün ve sonraki muhasebenin bileşkesinden, öylesine gerçek bir bakış açısından gören, gösteren bu özgün tarz, Vüsat O. Benerin kendine mahsusluğunu oluşturmuyor mu?