Kara Kutu

Bizim kuşak ‘Dağılın’ komutuyla tabanca sesine şartlanmış sprinter gibi koşuştu yollara. Hepimiz seçtiği bir yola girdi çok da önemsemeden nasıl olsa her yol Roma diyerek. Oysa her yolun ortak özelliği bu değil, çıkmaz oluşuydu. Bizim kuşak boyunca ideal yollarında kazı vardı. Geçici süre kapalıydı. Gençliğimiz geçene kadar... Ağaçlarımı kestiler, bahçelerimi dümdüz ettiler; Anılarımı anımsayamıyorum çocukluğumu piç ettiler Palmiye dikiyorlar şimdi; Gördün mü sen hiç bir çocuk palmiyeye tırmanan? Arkadaşlar arkadadaş oldu, psikologlar Prozac’larla halaya durdu akıllara bilinmedik ithal kabuslar doldu Belki ev sahibesini düzerim diye postacılar kapıyı iki kere çalar oldu Ağaçlarımı kesti o orospu çocukları işte ondan... Ben o ağaçların tepesinde dünyayı kurtarırdım işte ondan korktular...