Kalemimin Gölgesinde

Bugünlerde buluşuverdi kalemim, kağıdımla yine.Ve yüreğim;Harf harf, hece hece soluyuverdi.Hani olmasaydı bunlarUnutulup gidecekti; duygular, düşünceler.Kalemimin Gölgesinde kağıdım,Ruh ve beden gibi; sözde öz gibi...Kuruverdiler dostluklarını, ölümsüzcesine...Mürekkebi aşk, kağıdı evren ve insan olan kalemim.Hiç düşman olur mu dostluğuKalemimin Gölgesinde kağıdım.Bu dostlukta neler söylenmedi ki:Öyküler anlatıldı çeşit çeşit...Şiirler okundu duygu yüklü...Yıldızlar ötesine...Hani derler ya; baharı bahardan,İnsanı insandan sormak lazım.Yazılanları da okurdan.Hey kalem ve kağıda aşık olan dostum!Kalem gibi, kağıt gibi bir dost, zarar verebilir mi hiç insan olana!Kökü toprak; dalları umut veren yaşama.   (Tanıtım Bülteninden)  )