Kalbi Varmış Yüreksizin

Düşünce kitaba, öz acılarım uykuya dalıyor.Başkalarının acıları uyanırken göz bebeklerimde,Göz pınarlarımın yatağında çitiliyor,Müjgânın insafına bırakıyorum emanet acıları.Bazen kolundan tutup insafsızca,Bazen sırtını sıvazlaya sıvazlaya, yavaşça;Gözlerimin en dik uçurumundan,Bol keseden atıyorEmanet duyguların gözyaşlarını.Ben kitaba düşünce,Kitaptakiler de bana…Gözlerimdeki buluta,Düşüyor, düşüyoruz amansızca!..