Kalabalık Kentin Yalnızları

UMUT MASALI Bir rüyaydı belki Sessizliğime umut fısıldayışların Belki de bir umutsuzluğun yıkılışıydı Yarınlar adına söylenen birkaç fısıltın. Sensizliğin sessizliği hüküm sürüyordu ya Fısıltıların son bulduğunda Dolaşıyordu hala hüsran yüklü bulutlar Mavi renkli çatıda Sevdama inat, söylenmiş bir kıtada, Sensizliğin azabında Neye inanacaktım? Bir rüyaya mı? Yoksa bir sevdaya mı? Ya da kulağıma sessizce söylenmiş Umut masalına mı? Masallar da hep sahteydi ya Umut fısıldayan, masal perisi olsa da