İyi Geceler Ay Işığı

İlk defa üç yıl kadar önce ortaya çıkmıştı. Daha önce onu gören olmamıştı. Nereden gelmişti bilinmez, güneşli bir günde dükkânının önünde oturmuş çayını içmekte olan Bakkal Hüseyin'in yanında bitivermişti aniden. Adamcağız onu görünce korkudan sıçramış, çayını üzerine dökmüştü. Delikanlı orada durmuş, adama bakmaktaydı. "Ne istiyorsun evladım? Tövbe tövbe, nerden çıktın sen birdenbire? Ödümü kopardın yahu!" diye azarlamıştı genç çocuğu bakkal. Tekinsiz oralı olmamış, adama dik dik bakmaya devam etmişti. Adamcağız delikanlıyı başından savamayınca içinden dua okumaya başlamıştı. Çocuk gerçekten de tuhaf görünüyordu. Saçları karmakarışıktı. Üzerinde eski bir ceketle pantolon vardı. Eli yüzü kirli, bakımsızdı. Bu haliyle akıl hastasını andırıyordu. Bakkal Hüseyin dua okumayı bitirince Tekinsiz başını kaşımış ve ardından da adamcağıza bakarak zorlukla konuşmuş, dili dolanarak, "Halının altında." demişti. "Buyur?" demişti Hüseyin. İşte tam o sırada içerideki telefon çalmış, bakkal telefona bakmaya dükkâna girmiş, işi bitip de kapının önüne çıktığında çocuğu bıraktığı yerde bulamamıştı. Etrafa bakınmış, kimseyi görememişti. / TEKİNSİZ