İstila

Ziyan edilmiş dakikalar atlasında,Ruhum kayboluyor istilanın çıkmazında…Binlerce can kol geziniyorken sonda…Kurşun gibi çöktü içime,Dargın Nisan güneşi!Eşeleyerek ulaşırken gerçeklere,Bir baktım ki;Yabancı kalmışım kendime…Geceden daha karanlık,Hüzünler biriktirirken yüreğimde…Yine de gökyüzüne bak dediler!Gökyüzü de istilanın eşiğinde,Ölü bir güneş sızdı içime…Üç noktalar büyüdü gittikçe derinlerime…   (Tanıtım Bülteninden)  )