İstanbul’da Sonbahar

“Düşünüyorum da, onunla göz göze geldiğimizde ve beni gör-düğü için gülümsediğini zannettiğimde ekmiştim ben bu heyecanın tohumlarını. Onunla baş başa konuşma fırsatı bulabilme düşünün tutsağı olmuştum. Olmadı. Hiç de öyle kolay kolay gidip dökemedim içimi. Ba-zen benim cesaretsizliğimden, bazen de onun yüzünde gördüğüm çekingenlikten, aylarca sadece göz göze gelmenin genç yüreğime ya-şattığı heyecanla yetindim. Evde, sofrada oturma sürem kısalmış, onu biraz daha hayal edebilmek için kendimi odama kapatır olmuş-tum. Orada bir başıma kalıp onu düşünüyordum.” Ahmet Cengiz Şaphanelioğlu, uzun yıllar boyunca öğret-men olarak hizmet verdiği Anadolu’nun pek çok yöresinde arka-daşlar edindi, dostlar kazandı. Ama en çok da hikayeler biriktirdi. Yaşanmışlıklar, acılar, mutluluklar. Yazar, ilk romanında bu yaşam hikayelerinden bir bölümü-nü sunuyor sizlere. Okurken, her satırında gerçek mutlulukları, yaşanmış hayal kırıklıklarını tadacaksınız.    (Tanıtım Bülteninden)    )