İslam Hukukunda Vahiy Gerçeği

Kur ân-ı Kerîm e göre vahiy, insanlığın yolunu aydınlatan ilâhî bir ışıktır. İnsanoğlu ancak bu ışık sayesinde Yaratıcı sının kudretini, yüce sıfatlarını, kâinattaki mutlak hâkimiyetini idrâk edip dünya ve ahirette mutluluğu elde edebilir. İnsanın, vahyin muhtevasına konu olan hususları yani dinî inanç ve amellere ait meseleleri aklıyla ve bilimin verileriyle keşfetmesi mümkün değildir. Çünkü vahiy hem muhteva hem de özel bir iletişim yolu olarak madde ve duyular üstü bir nitelik arzetmektedir. Bu yüzden Allah Teâlâ insanoğlunun ihtiyaç duyduğu vahiy muhtevalarını, peygamberleri aracılığıyla onlara ulaştırmıştır. Vahiy zincirinin son halkasını oluşturan Kur ân, kendisinden önceki kitaplardan ilgisiz, içeriği itibariyle yeni bir kitap değil, bağlı bulunduğu vahiy geleneği içerisinde onlarla aynı amacı gerçekleştirmeyi hedefleyen bir kitaptır. Ancak semavî kitapların sonuncusu olması hasebiyle Kur ân, daha önceki vahiy muhtevalarında görülen tebdil ve tahrife meydan vermeyecek yüce bir tedbiri beraberinde getirmiştir ki o da, ilâhî koruma vaadidir. İşte bu sayede Kur ân vahyi, getirmiş olduğu evrensel mesajını insanlığa hep canlı ve taze olarak sunmakta ve önerdiği sosyal düzenin hiçbir zaman kesintiye uğramadan devam etmesini temin etmektedir.