İntihaşk

Bir günün leyl vaktinde sığınmıştı ay gecenin koynuna. Yalanlara mıhlanmış bir çift göz ve yalanı söylemeye varmayan lâl bir dil. Yalanlar zihnin nezaretinde tutuklu kalmıyor. Elbet dökülüyor dillerden gönüllere. Sonra gelip diyor ki “ben sana dememiş miydim?” Sen bana demiş miydin? Yalan kötü şey demiş miydin? Yalan söylemek bozguna uğratır, can yakar, bir kaya gibi kalbi alev alev avuçlarda un ufak eder demiş miydin? Dememiştin. Sen bana hiçbir şey dememiştin. Sevme demiştin yalnızca. Sen sevme ki seni seven seni senden almasın. Bir aşkın, başka bir aşkı öldürdüğünü, bir hatanın, binlerce hata yarattığını, bir intikamın bir aşkı ve bir aşkın bir intihar doğurduğu bu gece öğrenilmişti. İntihaşk’tı bu. İntikamın aşk, aşkın intihar getirdiği intihaşk…   (Tanıtım Bülteninden)  )