İnsanlığın Aşkı

Gönül ferman dinlemiyor kiGönül ferman dinleseydi eğerFerhat dağları deler miydi?Mecnun çöllere düşer miydi hiç?Kerem sazıyla yandı Aslı’yaÇok şey söylendi aşk üstüneSöylenmeyenlerse sadece yaşandıKalplerde bir hançer acısı bırakarak.Küllendi hiç sönmeyen ateşBelki Anka Kuşu da gelmediBelkıs kayıp bir alıntı şimdi dudaklardaÇoğu zaman bir tesellidir,olmasını istediklerimiz.Aşkımız bitince ölüyor,İnsanlığımız, umutlarımız.Aşkın kapı aralığında,Meçhule koşuyorsaYalnızlığını kalbine gömen her yolcuAşktır içinde taşıdığı,Kuşaktan kuşağa söylenen.Ne mitler ne de efsaneler…Sadece aşk,Dillerden dile,Bize bizce yaşamayı öğreten.