İnsan; Çoğul ve Tekbaşına

İnsan kahkahalarla güldüğü zaman, kabalığı ile tüm hayvanları geride bırakır.. Eylem ve vicdan genellikle uyuşmazlar. Eylem, ağaçtan ham meyveleri toplamak isterken, vicdan onları gereğinden çok olgunlaşmaya bırakır; ta ki yere dökülüp ezilinceye kadar.. Aşk ve nefret kör değillerdir ama kendileriyle birlikte taşıdıkları ateş yüzünden kör olmuşlardır.. İnce bir ruh, kendisine teşekkür borçlu olduğunu bilmekten sıkıntı duyar, kaba bir ruh da teşekkür borçlu olmaktan...