İnferno

İlhan Berk için, deneme de, tıpkı şiir gibi, hayat gibi, bir deney alanıdır. Berk anlatı biçimleriyle ilgilenir, biçimlerin olasılık labirentleriyle. Sanki her şey bir anlatıya birikmek için vardır, önemli olan tekrara düşmemek, anlatıyı öldürmemektir. Aklını uzaklaştırır Berk, fazla "akıl"ın anlatıya zarar vereceğini düşünür, dörtnala yeni teknikler peşinde eserken aklını yitirmek ister gibidir. Inferno, İlhan Berk´in evrende duruşundaki perdeleri araladığı ve bağlamları hak ettikleri görünümüne kavuşturduğu denemelerden oluşuyor. Dünyada var olan her şey, görüyoruz ki, Berk´in konusu olabiliyor. Tıpkı şiirlerinde olduğu gibi. Yüz, saç, el, ayak, taş üstüne de gidebiliyor sayfalar boyunca, Rimbaud´nun çevrilmezliğini, Turan Erol resmindeki ev içini, Orhan Peker´in atlarını, güvercinlerini, bağlamlarını, ilmek ilmek dokuyarak tam karşımıza da getirebiliyor. Yazmak bir cehennem ise, cehennemin sonundan sesleniyor bize İlhan Berk. (Arka Kapak´tan)