İmam Şafiî ve Çağı

Elinizdeki kitap, 150/767 yılında Gazze’de başlayan hayat hikâyesi, 204/820’de Fustat’ta son bulan Muhammed b. İdris eş-Şâfiî’nin arayışlarla geçen yaşamı, görüşlerinin şekilleniş süreci ve temel fikirlerini, yaşamına eşlik eden önemli gelişmeler eşliğinde ele almaktadır. Mekke ve Medine’deki ilk tahsil yıllarında Ehl-i hadis çevrelerinde yetişen ve Hicaz ilmini en yetkin üstatlardan elde eden Şâfiî, İmam Mâlik’in şahsında temessül eden Hicaz fıkıh anlayışını benimsemiş, Yemen’in ardından geldiği Bağdat’ta Ehl-i re’y çevreleriyle tanışmış, bu tanışma sonrasında içine girdiği sorgulama süreci akabinde eski fıkhî görüşlerinin önemli bir kısmını terk ederek içinde re’y unsurları da barındıran özgün bir fıkıh anlayışı geliştirmiştir. Kitapta, bu anlayışın şekilleniş süreci ayrıntılı bir şekilde tahlil edilmiş, Şâfiî’nin fikir ve yaklaşımları, dinî düşüncesinin esasları eşliğinde ele alınmış ve çağının hâkim fıkhî çevreleri olan Hanefîlik ve Mâlikîlik ile girdiği diyalektik süreçten hareketle tarihî bir analize tabi tutulmuştur. Kitap, dört büyük Sünnî fıkıh mezhebinden birisi olan Şâfiîliğin doğmasına imkân tanıyan fikrî zemini; Şâfiî’nin dönemin hâkim fıkıh anlayışlarından farklılaşan yeni ve orijinal yaklaşımını aydınlatmayı hedeflemektedir.