İçimdeki Dünya - İlk Eşik

Yalnız başına düşünürken gecenin bir yerinde,aslında kader çoktan sizin için bir yol çizmiştir.Ne gerisinde kalanlar için durur ne ileriden el sallayanlara. Şimdi düşlerde bir yolcuyum nezamandır. İçinde hapsolduğum, ne yer ne gökyüzü. Hapsolduğum yer ruhumu saran içten içeçürümüş doku sıkışmışken içimde, bir arafa geride kalan küller, dönmüş sayfalarca yalnızlığa.Baktığım aynada gördüğüm ben mi, benden kalanlar mı geriye?Şimdi bir çocuk büyürken sokaklarında kaybettikleri gelir mi aklına? Yak beni kader! Ne faydagelir benden sana? Dilsizim, dokunamam cümlelere. Koş dersin, koşamam. Belki ellerinde güllerlebeni beklersin, alamam. İsteme benden içimde kalanları, bırakırım çocukluğumun geçtiği sokakköşelerinde. Sonra ardı sıra izlerim o çocuğun baktığı yerden hayatı…