Huzursuzlar

Başını kaldırıp tekrar gökyüzüne baktı. Onunla birlikte ben de gökyüzüne baktım. ‘’Bir şey mi arıyorsun orada?’’ diye kısık sesle takıldım. Acı acı ve kuru kuru öksürdü. Öksürüğün etkisiyle az önce gökyüzüne bakan başı öne düştü. Öfkeyle çivi çiviyi söker dercesine parmaklarının arasındaki sigarasından bir duman daha aldı. Başını yavaşça göğe kaldırdı. Öksürerek gri gökyüzünü, gökte birer derviş gibi salınan martıları, huzuru kaçmış kuşları uzun uzun süzdü. Gözlerini bir an olsun gökyüzünden ayırmadan,  ‘’İçimdeki kaybolan göğü arıyorum Veli!..’’ dedi.   (Tanıtım Bülteninden)  )