Hüzünlerin Cenderesinde

Mahzun, yitik gülüşü düşmüş... Hüzün hüzün öksüzlüğü sırıtıyor, yüreğimin..! Bir kulak verebilsen, Köşe başındaki, kırık- dökük camlarıyla, sıvası dökülmüş, boyasının yerinde yeller esen.. ''Terk ettiğin'' o eski eve. Sinmişliğiyle yürek sızılarımın... Dillenmişliğinde anıların... Camlarla, taş duvarlar sana.. Senden sonra, nem kaldığını! Ah.. ahhh bir kulak verebilsen... Ah bir kulak verebilsen.. Senden vefalı çıkan, o camlarla, taş duvarlara..