Hüzün Boşluğu

Bir rüyaya isim olacağını nerden bilirdim bu yitik sesin.Nasılsa dünyaya dönerek yürüyoruz, bu böyledir, dedim.Naylon çamaşır iplerinde gerilen komşu kahkahalarınaDüştü sesim. Şimdi bu yalancı avuntu ancak hüzün boşluğu... İçimden, bir balkon dolusu saydım. Kiraz ayına kadar,Sevmek sünnettir kekik kokulu dağları. Geçerken sayılarYavaş yavaş, eksilen ömürden bir kibrit çektim. Orta yarindenTutuştu sessizliğin öfkesi. İşte bu rüyadır dedim.   (Tanıtım Bülteninden)  )