Hestname

Di pirtûkê da hezkirina helbestvan bê çap û bê hidûd e, dilê wî ji bo vegera welêt lê dixe, lê rêya vegerê jê ra qedexe ye. Welat dagirkirî ye. Welêt da zulm û xezeba dagerkeran e. Welat bi hebs-zindan, qereqolên cendirmeyan pêçayî ye. Rêya welêt ber wî girtî ye. Çi jî hebe helbestvan xweș bîn e... Têkoșîna “șervanê azadyê” geș e... Dewya her tiștî heye... Dewya van zalim û ev zulma welatê wî da jî dibe wê hebe... Dibêje: “Ew rojê jî bê: Dayîka min a dilovan,Belkî ez û tu hevdu nebînin.Ger... hetanî şerê me serket,Ku me dijmin ji welat derxist,Serê berdevkên wan pelaxt.Û dema şervanên azadiyê vegeriyan ji xerîbîyê,Ji şax û latan, daketin kolan û sûkan,Tu jî li rêza şervanan bigere,Di wê roja şahî û bendewar da......Ger te ez nedîtim,Divê tu negirî û nelûrînî.Dilşah û bextewar bî....Bila ew çax dayîkên şehîdan,Laçikên reş ji serên xwe bavêjin,Şarên spî girêdin,Kincên rengîn li xwe kin.Ji bo ku welatê me azad bûye.Kedxwarî, belengazî û bêkesî ji nav me rabûye,û ji bo, wek welatekî azad û xwedî rûmet,Li nav rêza miletên dinê, me jî cîhê xwe girtî... Dr. Eskerê Boyîk