Hayata Baktığım Pencere

Gözyaşlarım yalnızlık bulutunun içine gizlenmişti. Üç seneye sığdırdığım intikam yeminlerini teker teker almıştım. Bulut ülkesine sığınıp kendi evrenimi yaratmıştım. O gün bana 'Sen benin Atlantis'imsin' dedi. Kim bilebilirdi ki büyük bir kandırılmamın içinde olduğumu? Dört bir yana bezenmişti hüznüm, evin dört bir yanını kaplamıştı. Okyanuslar kadar serzenişimi alıp, bir bloğa sığdırmıştım. Yalnızlık benim ünüm olmuştu. Büyük terk edilmenin ardında kocaman dağ kadar hüznü alıp küle çevirmiştim. 'Hayatıma ses, şarkıma ritim olan adam 136 bundan sonra ezeli düşmanım sensin.'   (Tanıtım Bülteninden)  )