Harman

Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü Bir başka türlüydü bu insanlar Sen bir başka türlüydün. Gözlerin yine öyle bir bilinmez renkteydi. Gözlerin gözlerimde erimekteydi. Bir mermer heykel gibi yanımda duruyordun Beni bırakma diyordun. Meyhane sarhoşları gibi sırılsıklam Bir yalnızlık duyuyorduk Ağlıyordun... ağlıyordun... Yavuz Bülent Bakiler sözün ressamıdır. Sabir Rüstemhanlı Yavuz Bülent Bakilerin şiiri zengin muhtevası olan bir yaşantı şiiridir. Ondan dile gelen bize has acı sade samimi gerçeklerdir. Onu okurken biz Anadoluyu yeniden içimizde hissediyor ona acıyor ve üzülüyoruz.